Biliyorum ki Fadik gözlerin hep yollarda.
Yüreğin kıpır kıpır atar kapı çalanda.
Kavuştur Rabbim! diye ellerin hep havada.
Unut be beni Fadik, söküp at yüreğinden!
Kinle doldu yüreğim, aşka, sevdaya yer yok.
Buralarda sevgiden, insanlıktan eser yok.
Uymak zorunda kaldım, uymayana hayat yok.
Unut be beni Fadik, söküp at yüreğinden!
Dost bildiğim insanlar sattılar bir Feniğe.
Kahpelerin elinde döndüm bir meteliğe.
Puştlarınmış saltanat, yer verilmez mertliğe.
Unut be beni Fadik, söküp at yüreğinden!
Sen namus abidesi, sen kadınların hası.
Burda her şeye sahip bir kaldırım yosması.
Ben de değiştim artık, oldum ayak paspası.
Unut be beni Fadik, söküp at yüreğinden!
Senin saf bedenine dokunamam, kirlenir.
Bizim mayamız burda her gün şerle beslenir.
Burda şeref, haysiyet ayaklarda ezilir.
Unut be beni Fadik, söküp at yüreğinden!
Farzet ki vurulmuşum bir dağın yamacında.
Farzet ki müebbetim mahpushane damında.
Farzet ki bir hayalim Dede’nin masalında.
Unut be beni Fadik, söküp at yüreğinden!
Kısacası ey Fadik, sana layık değilim.
İçimdeki tertemiz sevgini silmeliyim.
Ben bu batakhanede çürüyüp gitmeliyim.
Unut be beni Fadik, söküp at yüreğinden!
Ahmet Ocak (Bekleme Beni Fadik adlı şiir kitabından)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen